Güneş fazlasıyla yakmaya başlayınca, Marie denize daldı, ben de arkasından. Onu yakaladım, elimi beline doladım, yan yana yüzdük. o, hep gülüyordu. Rıhtımda kurulanırken, "Ben sizden daha esmerim," dedi bana. Gece sinemaya gelir mi, diye sordum. yine güldü. "Fernandel'in oynadığı bir film görmek isterdim," dedi. Giyindiğimiz zaman, beni siyah boyunbağı ile görünce çok şaşırdı, "Yaslı mısınız?" diye sordu. "Anam öldü," diye karşılık verdim. Ne zaman öldüğünü sorunca, "Dün," dedim. Hafifçe irkildi, ama hiçbir şey söylemedi.
İçimden, bunda benim bir suçum olmadığını söylemek geldi, ama kendimi tuttum. Bunu daha önce patrona söylediğimi anımsadım. Hiçbir anlamı yoktu bunun. İnsan her zaman az buçuk suçludur.
(Albert Camus, Yabancı, Can Yayınları, İstanbul, Ocak 2012, 38. Basım, Çeviri: Vedat Günyol)
Arturo Rivera, El Chaman, 1997, Meksika
